www.sapkotaom.blogspot.com

अभावको भोको भन्दा
रहरको भोको छ आधुनिकता,
अवस्थाको विवशता भन्दा
आधुनिकतासँग विवश छ अवस्था !
मौलिकता विहीन आधुनितकताभित्र
मौलाइहरेछ नूतन सभ्यता
मान्छेभित्र कुमान्छे जस्तै
सभ्यताभित्र झाँगिदैछ असभ्यता
आधुनिकताभित्र भित्रभित्रै गाँजिदैछन्
नैराश्यपूर्ण नूतन नग्नसभ्यताहरू
आधुनिकताको रमाइलो हाटबजारमा
चल्वलाइरहेछन् यौवनका फौबन्जारहरू !
चरम आधुनिकताको आदिम संस्करणमा
मोडल र सुपरमोडलको बजारको भेलमा
बिक्दैछन् यौवनका रहरलाग्दा कोपिलाहरू
नाङ्गिदैछन् समाजका प्रतिष्ठा र लज्जाहरू
लज्जित छन् शालिन सभ्यताका धरोहरहरू
ढल्दैछन् धमिरो लागेका धरहराहरू जस्तै
गल्दैछन् धपधपी जलेका मैनहरू जस्तै
सँस्कार र सौभ्य सभ्यताका परिस्कारहरू
नाङ्गा शरीर नाचेका अँध्यारा शहरहरूमा
खुसी छन् मान्छे आधुनिकताको रमझममा !
लज्जित छैनन् किञ्चित
उन्नत अवयवका मौलिक मालिकह‍रू
मादक मौनता बोकेका ती सुन्दरताहरू
मान्छे हैन वस्त्रविहीन हुन्छन् ढुङ्गाहरू
ढुङ्गा जस्तै हुनुमा खुसी छन्
यौवनका फौबन्जारहरू !
सौन्दर्यको नयाँ अर्थ
जीउँदा मान्छेको नग्नता
नग्नताको पर्याय बन्दैछ सौन्दर्य
नव यौवनाहरूको नग्न भीडमा
लज्जित छन् ती परिधानहरू
शरीर ढाक्ने गुन्यु, चोली र फरियाहरू
नग्नतामा खुसी छन् यौवनका फौबन्जारहरू !
सुन्दरता नग्नतामा हैन सौम्यतामा हुन्छ
सुन्दरता प्रदर्शनमा हैन पहिरनमा हुन्छ
तर नग्नतामा खुसी छन् यौवनका फौबन्जारहरू !

From:Dainikee.com

नेपाली मूलका सबै आसामीले गाउँछ गीत नेपाली, ज्योतिको पंख उचाली बोलको गीत सुनेका छन् भन्ने छैन । तर, यो भारतीय भूमिमा गोर्खाली पुर्खाले प्राणप्रतिष्ठा गरेको रहनसहन अनि जीवनशैली मेची पश्चिममा भन्दा बढी झल्कने गरेको छ । ७ कक्षामाथिका छात्राहरू विद्यालयको घोषित नियम अनुसार नै सारी-चोलोमा सजिएका देखिन्छन् । विद्यालयबाहिरका छोरीबुहारी पनि सारी-चोलोकै स्नेही छन् । ढाका टोपीबिनाको पुरुष शिर गोचर हुन मुस्किलै छ । औपचारकि कार्यक्रममा जाँदा त कम्मरमा खुकुरी भिरेर दौरा-सुरुवालमै ठाँटिदा रहेछन्, आसामी नेपालीहरू ।
त्यसो त उत्तरपूर्वी भारतको यस भेगमा दसैँ-तिहार मात्र होइन, भानु, कटुवालजयन्ती जस्ता अवसरमा पनि जुरुक्कै उठ्ने गरेको छ, गोर्खाली समुदाय । नेपालबाट आएका कुनै पनि अतिथिलाई सत्कार गर्न उत्तिकै मरमिेट्छन्, उनीहरू । अवसर जुनसुकै होस्, उनीहरू 'हाम्रो नेपालबाट आउनुभएको पाहुना ...!' भन्दै आफ्नोपन दर्शाउन थालिहाल्छन् । असमको विशाल क्षेत्रमा गौपालन, चिया, सुपारी र धान खेतीमा अल्भिmएका करबि २५ लाख गोर्खालीले आफ्नो उद्गमभूमिले नै बिर्सेको वा जानी-जानी लत्याएको संस्कृतिलाई कति ताजा बनाएर राखेका छन् भने उनीहरूलाई सलाम नभनी रहन सकेन यो मनले ।